Jerzy Kiszkis recytował utwory o. Ivo Rowedera (1699-1765), Halina Winiarska-Kiszkis recytowała utwory o. Benedykta Zimy (1940-2010).
Koncert muzyki dawnej w wykonaniu kwartetu Capella Gedanensis.
Iwo Roweder urodził się w 1699 roku w Braniewie, jako syn Mateusza i Elżbiety. Jego ojciec był szewcem. W Braniewie skończył słynne jezuickie Gimnazjum, „Hosianum”. Od dzieciństwa biegle władał językiem niemieckim i polskim.
W 1717 roku 18-letni Iwo Roweder przybył do Oliwy, gdzie wstąpił do nowicjatu zakonu cystersów. W tym zakonie przyjął święcenia kapłańskie. Odbył studia zagraniczne.
W 1732 roku podjął pracę w podgdańskiej Matarni, wpierw jako wikariusz, a potem jako proboszcz. W Matarni dosięgnął go dramat wojny – agresji wojsk rosyjskich, które splądrowały wieś. Po ucieczce z Matarni pełnił różne funkcje, między innymi sekretarza polskiej prowincji zakonu cystersów w Oliwie, wysłannika opata w różnych misjach, m.in. do Citeaux. Był proszony o usługi przez możnowładców: Poniatowskich, Czartoryskich. Powrócił do Matarni w 1736 roku, gdzie odrestaurował i wyposażył kościół. W latach 1738-1754 sprawował urząd przeora w klasztorze cystersów w Oliwie. W zarządzaniu opactwem wykazał wielkie talenty organizatorskie i smak artystyczny. Był tęgim umysłem. W 1739 roku założył w Oliwie Studium Filozofii i Teologii dla zakonników. Pisał książki (główne jego dzieło, to: „Annales hujus Monasteri B. M. de Oliva ab anno 1733–40”). Był tłumaczem dzieł teologicznych.
W dniu 20 października 1741 roku objął parafię (Łęgowo i Różyny) i w sześć dni później został uroczyście wprowadzony do parafii. Natychmiast zabrał się za prace, które zmieniły oblicze parafii: w wymiarze materialnym i duchowym.
Zmarł w Łęgowie dnia 29 maja 1765 roku. Wizytator napisał o nim w kilka miesięcy później: „Jeśli prawdą jest, że nasze czyny idą za nami, to nie ma wątpliwości, że fundator dwóch kościołów ma pierwsze miejsce w stalach Kościoła tryumfującego”. Został pochowany w kruchcie kościoła, co wynika z zapisu w parafialnej księdze zmarłych, znajdującej się w Archiwum Archidiecezjalnym w Oliwie.
Z powyższego zapisu w Księdze Zmarłych wynika, że Iwo Roweder zmarł na plebanii w Łęgowie dnia 29 maja 1765 roku. Po wymienieniu jego tytułów i zasług zapisano, że Iwo Roweder został pochowany w grobowcu przez niego samego przygotowanym na 9 lat przed śmiercią, który znajduje się w kruchcie kościoła, pod dzwonnicą. W dokumencie czytamy ponadto, że Iwo Roweder przygotował dla siebie kamienne epitafium (nie istniejące dzisiaj), na którym kazał wykuć słowa: "Tutaj (leżą) kości grzesznika, aby po nich deptać...".
Zapraszamy do zwiedzenia Sanktuarium Matki Bożej Łegowskiej